من برای اولین بار از طریق کانال یوتیوب Qoves Studio با این کسب‌وکار آشنا شدم؛ در این کانال که میلیون‌ها بازدیدکننده دارد ویدئوهایی با مضامینی از قبیل مدل مو چه تأثیری بر زیبایی دارد؟ راز جذابیت تیموتی شالامِی در چیست؟ و جراحی فک چه تأثیری بر مقبولیت اجتماعی دارد؟ بارگذاری می‌شود.
Qoves
Qoves فعالیت خود را به عنوان یک استودیو آغاز کرد و در ابتدا عکس‌ها و تصاویر را برای آژانس‌های مدلینگ روتوش می‌کرد؛ این استودیو اکنون به یک «مرکز مشاوره زیبایی» تبدیل شده و سعی دارد به این سؤال قدیمی که «چه عواملی بر جذابیت چهره تأثیر دارند؟» پاسخ دهد. در صفحه ورودی وب‌سایت Qoves طرح‌واره‌های گچی از زنان فرانسوی را می‌بینید که کلاه‌های رنگارنگ به سر دارند و رژلب زده‌اند. این وب‌سایت در زمینه جراحی پلاستیک هم به بازدیدکنندگان مشاوره می‌دهد: از جمله این خدمات می‌توان به مشاوره در زمینه محصولات آرایشی، ترفندهایی برای ارتقای کیفیت تصویر با استفاده از کامپیوتر شخصی اشاره کرد. اما بارزترین ویژگی این وب‌سایت «ابزار سنجش زیبایی» است: این ابزار یک سیستم مجهز به هوش مصنوعی است و با نگاه کردن به عکس‌تان، به شما می‌گوید زیبا هستید یا نه و در همین راستا راهکارهایی به شما ارائه می‌دهد.
هفته قبل تصمیم گرفتم از وب‌سایت آن‌ها استفاده کنم. همان‌گونه که در دستورالعمل‌های وب‌سایت گفته شده بود، ایتدا آرایش صورتم را پاک کردم و دیواری با رنگ خنثی پیدا کردم که یک پنجره کوچک آن را روشن می‌کرد. از همسرم خواستم تعدادی عکس کلوزآپ از من بگیرد. در همین حین تمام تلاشم را کردم تا نخندم.
سپس بهترین عکسم را آپلود کردم و در کسری از ثانیه چیزی شبیه به یک کارنامه بر روی صفحه Qoves به نمایش گذاشته شد که ۱۰ «نقص پیش‌بینی شده» در چهره‌ام را نشان می‌داد. در صدر این لیست چین‌وچروک‌های بینی با بیشتری احتمال یعنی رقمی حدود ۷/۰ به چشم می‌خورد، به دنبال آن هم گود افتادگی زیر چشم (۶۹/۰ احتمال) و سیاهی دور چشم با احتمال ۶۶/۰ قرار داشت. به عبارت دیگر، طبق پیش‌بینی هوش مصنوعی این وب‌سایت، که البته درست هم بوده، زیر چشمان من کبود است و خط لبخند من مشخص است و سیستم هر دوی این موارد را نوعی نقص در چهره تشخیص داده بود.
خوشبخاته در کنار این گزارش، توصیه‌هایی هم برای رفع این نواقص ارائه شده بود. در وهله اول این وب‌سایت مقاله‌ای در مورد خط لبخند به من پیشنهاد داد و با خواندن آن متوجه شدم که ممکن است برای پُر کردن آن‌ها مجبور شوم « تزریق یا جراحی کنم». علاوه بر این، در صورت تمایل می‌توانستم با پرداخت ۷۵ دلار، ۱۵۰ دلار و یا ۲۵۰ دلار (بسته به نوع کیفیت) گزارش کامل‌تری که توسط پزشکان نوشته شده دریافت کنم. ۵ سرم پوستی مختلف با ترکیبات گوناگون، از جمله رتینول، نوروپپتید، هیالورونیک اسید، EGF و TNS هم به من پیشنهاد شد. آن شب قبل از اینکه به رختخواب بروم به ترکیبات آبرسان پوستم نگاهی انداختم تا ببینم چه موادی را شامل می‌شود.
این ابزار کنجکاوی مرا برانگیخته بود. این ابزار فهرستی از مشکلات ریز و درشت در چهره‌ام پیدا کرده بود و در واقع این ابزار آموزش دیده بود تا ایرادات صورت را پیدا کند.
Qoves یک کسب‌وکار نوپای کوچک با ۲۰ کارمند است و یکی از هزاران شرکتی است که در زمینه تحلیل چهره فعالیت می‌کند. صنعت ابزارهای تجزیه و تحیلی چهره (مجهز به AI) رو به رشد است و تمامی آن‌ها مدعی هستند که می‌توانند تصویر را تجزیه و تحلیل کنند و ویژگی‌هایی از جمله، احساسات، سن و میزان جذابیت را از روی عکس استنباط کنند. شرکت‌های فعال در این عرصه سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر را به سوی خود جذب می‌کنند و چنین الگوریتم‌هایی در تمامی حوزه‌ها از فروش محصولات و لوازم آرایشی گرفته تا اپلیکیشن‌های دوست‌یابی کاربرد دارند. ابزارهای سنجش زیبایی را می‌توان به صورت آنلاین خریداری کرد؛ این ابزارها با بهره‌گیری از فناوری تحلیل چهره و بینایی ماشین مواردی از قبیل تقارن صورت، اندازه چشمان، شکل بینی را ارزیابی می‌کنند و میلیون‌ها تصویر را ذخیره و رتبه‌بندی می‌کنند و سپس تصویر جذاب‌ترین افراد را خروجی می‌دهند.
این الگوریتم‌ها نوعی machine gaze را بر روی تصاویر و ویدئوها آموزش می‌دهند و مجموعه‌ای از مقادیر عددی را خروجی می‌دهند. بالاترین امتیاز را می‌توان لایک بیشتر، بازدید بیشتر در پلتفرم‌های اجتماعی تعبیر کرد. بیشتر الگوریتم‌های سنجش زیبایی مملو از عدم دقت، تبعیض سنی و نژادپرستی هستند و این واقعیت که بسیاری از این سیستم‌ها در مالکیت افراد و گروه‌های خاصی است بدین معنا است که هیچ راهی برای آشنایی با نحوه عملکرد این سیستم‌ها، میزان استفاده از آن‌ها و تأثیرات‌شان بر روی کاربران وجود ندارد.
«ای آینه، ای آینه روی دیوار…»
ابزارهایی همچون ابزاری که Qoves طراحی کرده در سراسر اینترنت یافت می‌شوند. یکی از این ابزارها متعلق به بزرگ‌ترین پلتفرم تشخیص چهره در جهان یعنی Face++ است. سیستم سنجش زیبایی این پلتفرم توسط شرکت تصویربرداری Megvii، واقع در چین، توسعه داده شده است. این سیستم نیز همانند Qoves برای تحلیل و ارزیابی چهره از هوش مصنوعی استفاده می‌کند. اما این سیستم به جای اینکه یافته‌های خود را در قالب اصطلاحات پزشکی به کاربر ارائه دهد، مقداری خروجی می‌دهد که درجه جذابیت را نشان می‌دهد. در واقع، این سیستم دو خروجی دارد: امتیازی که نظر آقایان در مورد یک عکس (صاحب تصویر) را پیش‌بینی می‌کند و امتیازی که نظر بانوان راجع به همان تصویر را نشان می‌دهد. من از نسخه آزمایشی این سرویس که رایگان بود استفاده کردم و همان عکس قبلی‌ام را در آن بارگذاری کردم و بلافاصله نتایج آن را دریافت کردم: « به طور کلی مردان معتقدند این فرد از ۶۲/۶۹% افراد زیباتر است» و «به طور کلی بانوان معتقدند این فرد از ۸۷۷/۷۳% افراد زیباتر است.»
نتایج وب‌سایت Qoves برای من ناخوشایند بودند اما حداقل از چیزی که انتظار داشتم بهتر بودند. اکنون که یک سال از شیوع ویروس کرونا می‌گذرد، می‌توانم تأثیر استرس، وزن، بسته بودن سالن‌های زیبایی را بر روی چهره‌ام ببینم. این ابزار را با دو عکسی که قبل از همه‌گیری این ویروس گرفته بودم و هر دوی آن‌ها را دوست داشتم هم امتحان کردم و امتیازاتم افزایش پیدا کرد و نزدیک به ۲۵اَمین صدک برتر قرار گرفتم.
زیبایی امری نسبی و شخصی است: از نظر ما کسانی که دوست داریم چه سالم باشند، چه در غم و شادی، زیبا هستند. در مواقع دیگر، تصمیم‌گیری در مورد زیبایی افراد یک نظر جمعی است: سیستم‌های رتبه‌بندی همچون فستیوال‌های زیبایی یا مجلاتی که فهرستی از زیباترین افراد را منتشر می‌کنند نشان می‌دهند که جذابیت و زیبایی تا چه اندازه برای ما اهمیت دارد. اما اینگونه ارزیابی‌ها می‌توانند ناخوشایند و ناراحت‌‌کننده هم باشند: در دوران نوجوانی‌ام و زمانی که یک دختر دبیرستانی بودم، برخی از هم‌مدرسه‌ای هایم، دیگران را بر اساس زیبایی‌شان با اعدادی بین ۰ تا ۱ صدا می‌‍زند. سنجش زیبای افراد از طریق امتیازدهی ماشینی به همان اندازه صدا زدن افراد با اعداد آزاددهنده است، اما آمار و ارقامی که این سیستم‌ها خروجی می‌دهند غیرانسانی است.
در توضیحات بالا آمده که مردها معمولا فکر می‌کنند این شخص از ۶۹.۶۲% افراد زیباتر است. همچنین زن‌ها معتقدند این شخص از ۷۳.۸۷۷% افراد زیباتر است.
منبع: هوشیو
